محمدحسین بن محمد میرزا فصیح خاقانی اصفهانیمحمدحسین بن محمد میرزا فصیح خاقانی اصفهانی، شاعر و ادیب تونای معاصر و از نوادگان فتحعلی‌شاه قاجار می‌باشد. ۱ - معرفی اجمالیمحمّدحسین میرزا خاقانی ابن محمّد ولی میرزا، شاعر و ادیب تونای معاصر، از نوادگان فتحعلی‌شاه قاجار است. او در غُرّه ذیحجه ۱۳۳۳ق در اصفهان متولّد شد. تحصیلات خویش را در اصفهان انجام داد. مدّتی در خراسان ساکن بود. بعداً به اصفهان آمد و عاقبت در تهران ساکن و کارمند راه آهن شد. او شاعری توانا گوینده‌ای مقتدر، و نویسنده‌ای ماهر بود و مقالات او در روزنامه‌های عرفان و باختر اصفهان به چاپ می‌رسید. او مردی شوخ و بذله‌گو و حاضر جواب بود و در اغلب مجالس رشته سخن را به‌دست می‌گرفت و با مطالب رنگین و حکایات شیرین خود، همه را جذب خویش می‌ساخت. در شعر «فصیح» تخلّص می‌کرد [و به قول مرحوم استاد منوچهر قدسی: «در شعر و ادب استعداد شکفته شگفت انگیز داشت. اگر زمانه امانش داده بود به ضرس قاطع می‌گویم که در شعر معاصر اصفهان هیچ‌کس و هیچ‌کس به پایه او نمی‌رسید».]۲ - وفاتاو سرانجام در ۳۰ ربیع الثّانی ۱۳۷۴ق در سال‌های جوانی دارفانی را وداع گفته و به سرای باقی شتافت و پیکرش در تکیه شیخ مرتضی ریزی در تخت فولاد مدفون شد. ۳ - دیوان اشعاراو تاکنون به طور کامل گردآوری نشده و به چاپ نرسیده است. دو مثنوی «پل و سیلاب» و «گل و مجنون» از اشعار پخته، فخیم و استوار اوست. این شعر از اوست: ای که با دام تعقّل صید دلها کرده‌ای ••••• عالمی را بهر خود نادیده رسوا کرده‌ای از لب لعل تو کس نشنیده حرفی این عجب ••••• آفرینش را به وصف خویش گویا کرده‌ای دوستان نادیده‌ات همواره می‌دارند دوست ••••• بس که خود را در خیال خلق زیبا کرده‌ای [۱]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۳۶۶-۳۶۲.
[۲]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۵۶۴-۵۶۵.
[۳]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۱۲۶.
[۴]
جمعی از نویسندگان، دولت دیدار، ص۱۳۵-۱۳۱.
۴ - پانویس
۵ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۷۸۰. |